Morbo legítimo es una obra de breves dardos, un tamiz de máscaras o un desenmascararse, nutrido de imágenes y aforismos. Parafraseando a Baltasar Gracián, un oráculo manual en el arte de lo mórbido, el sexo y el amor; un partirse en dos para dejarse penetrar.

Niño de Elche lanza su segundo libro, después de No comparto los postres (Bandaàparte, 2016), donde descubrimos por primera vez a la persona al otro lado del personaje, entre textos creativos y ensayísticos que hablan del flamenco, la política, la cultura popular y las prácticas artísticas. Ahora nos sorprende con un nuevo registro, vinculado a lo poético, que polariza y legitima lo íntimo y lo hostil del morbo.

Exflamenco, performancer y artista indisciplinar, su faceta musical crece despiadadamente marcada por el colaboracionismo. Niño de Elche (Elche, Alicante, 1985) desafía y dinamita con cada nuevo trabajo el panorama musical nacional.

Kapitalismoak euskal langile andreak azpiratu eta desjabetze prozesua areagotu zituen: etxea, lurra eta ekoizpen bitartekoak ostu zizkien eta sexuaren araberako lan banaketa eta jabetza-botere pribatuaren antolaketa ezarri; gorputzaren, sexualitatearen edota ugalketaren gaineko kontrola kendu zizkien, eta izaera bera ukatu zien, euskal edota langile izaera, baita sexu-identitatea ere.
Azken hiru mendeetan, euskal langile andreek erantzun irmoa eman zioten azpiratze/desjabetze prozesuari: matxinadetan, laborarien erreboltetan, grebetan, sufragioaren aldeko aldarrikapenetan, gerra edota herri borroka ugaritan hartu zuten parte, jende multzoan edota andre taldeetan antolatuta.
Borrokak emaitza arrakastatsuak izan ditu. Nabarmena da euskal langile andreek zapalkuntzaren kontzientzia hartu izana, nabarmenak egin urratsak (lan merkatuan, eguneroko bizitzan edota jendartean), nabarmena lortu autonomia ekonomikoa, askatze prozesurako ezinbesteko zutabea. Hala eta guztiz ere, zapalkuntzaren oinarriak sendoak dira eta askatasunerako bidea luzea.

Kapitalismoak euskal langile andreak azpiratu eta desjabetze prozesua areagotu zituen: etxea, lurra eta ekoizpen bitartekoak ostu zizkien eta sexuaren araberako lan banaketa eta jabetza-botere pribatuaren antolaketa ezarri; gorputzaren, sexualitatearen edota ugalketaren gaineko kontrola kendu zizkien, eta izaera bera ukatu zien, euskal edota langile izaera, baita sexu-identitatea ere.
Azken hiru mendeetan, euskal langile andreek erantzun irmoa eman zioten azpiratze/desjabetze prozesuari: matxinadetan, laborarien erreboltetan, grebetan, sufragioaren aldeko aldarrikapenetan, gerra edota herri borroka ugaritan hartu zuten parte, jende multzoan edota andre taldeetan antolatuta.
Borrokak emaitza arrakastatsuak izan ditu. Nabarmena da euskal langile andreek zapalkuntzaren kontzientzia hartu izana, nabarmenak egin urratsak (lan merkatuan, eguneroko bizitzan edota jendartean), nabarmena lortu autonomia ekonomikoa, askatze prozesurako ezinbesteko zutabea. Hala eta guztiz ere, zapalkuntzaren oinarriak sendoak dira eta askatasunerako bidea luzea.