Lehen ikusian, beraz, pentsa liteke narrazio pikaresko bat dela. Hor ditugu bi pikaroak, Daniel Dravot eta Peachey Carnehan, eta generoko beste osagai gehienak ere ez dira falta. Bada, ordea, beste irakurbide bat: kolonialismoaren zer irudi ematen digun testuak. Horrek Kiplingen munduan areago barrentzera behartuko gaitu, fartsa azaleratzeko (Marie Roberts-en hitzetan, «kolonizazioaren parodia»). Irakurleak, bidarteotan, Kiplingen prosa jori eta bizia izango du bidelagun, eta Angélica López de la Manzanararen irudi bereziak bidaide.