Natàlia Miralpeix, liburun honetako, protagonista, bere hirira itzuli da, 1974ko Bartzelonara, Frantzian eta Ingalaterran hamabi urtez biri eta gero. Astebete besterik ez da igaroko istorioa hasi eta bukatzen den arte, eta, tarte horretan, Natàliak aurrez aurre izanen ditu bere familiaren iragana eta oraina, borborka ari den hiri batean, iraultza sexual eta politiko bete-betean, Francoren heriotza hur-hurrean dela. Familia-kronika bat, emakumeen ahotsak gidari, aldatzen ari den gizarte baten iraganaz, orainaz eta geroaz gogoeta egiteko gonbita eginez. Ramona, adeurekin hasi eta L'hora violetarekin amaitu zen eleberri-ziklo bateko bigarrena da.

Natàlia Miralpeix, liburun honetako, protagonista, bere hirira itzuli da, 1974ko Bartzelonara, Frantzian eta Ingalaterran hamabi urtez biri eta gero. Astebete besterik ez da igaroko istorioa hasi eta bukatzen den arte, eta, tarte horretan, Natàliak aurrez aurre izanen ditu bere familiaren iragana eta oraina, borborka ari den hiri batean, iraultza sexual eta politiko bete-betean, Francoren heriotza hur-hurrean dela. Familia-kronika bat, emakumeen ahotsak gidari, aldatzen ari den gizarte baten iraganaz, orainaz eta geroaz gogoeta egiteko gonbita eginez. Ramona, adeurekin hasi eta L'hora violetarekin amaitu zen eleberri-ziklo bateko bigarrena da.

Ramsay familiak Eskoziako oporlekuan emandako egun parea (hamar urtek bereizita) kontatzen digu Farorantz eleberriak, baina, Virginia Woolfen lan berritzaileenetan ohi den bezala, ekintzari eta elkarrizketari baino garrantzi gehiago ematen die introspekzio psikologikoari eta pertsonaien barne-munduaren azterketari. Poesiatik ere baduen prosa malgu, irristakor batean, eta kontzientziaren isuriaz baliatuz, hainbat gai doaz agertuz eta txandakatuz testuan zehar, ñabarduraz beterik eta sutiltasun mehe batez: norberaren izatea eta ingurua, denboraren igarotzea, sormen artistikoa, emakumeen lekua eta egitekoak gizartean, gerraren itzala?

Ramsay familiak Eskoziako oporlekuan emandako egun parea (hamar urtek bereizita) kontatzen digu Farorantz eleberriak, baina, Virginia Woolfen lan berritzaileenetan ohi den bezala, ekintzari eta elkarrizketari baino garrantzi gehiago ematen die introspekzio psikologikoari eta pertsonaien barne-munduaren azterketari. Poesiatik ere baduen prosa malgu, irristakor batean, eta kontzientziaren isuriaz baliatuz, hainbat gai doaz agertuz eta txandakatuz testuan zehar, ñabarduraz beterik eta sutiltasun mehe batez: norberaren izatea eta ingurua, denboraren igarotzea, sormen artistikoa, emakumeen lekua eta egitekoak gizartean, gerraren itzala?

Finzi-Continitarrek, Ferrarako juduen arteko familia aberatsenak, halako lilura bat sortzen diote nobelako protagonista eta narratzaile gazteari: ez bakarrik haien etxe erraldoiagatik, bizimodu isolatuagatik, cultura zabalagatik, jarrera aristokratikoagatik; horrez gain, lagun egin nahi lituzke familiako seme-alabak: adinkide duen Alberto eta, batez ere, haren arreba Micòl, eder bezain urruna.
Mussolinik, Hitlerrengana hubiltzeko, Italiako juduen kontra ezarritako lege arrazialek sortuko dute ustekabeko aukera: hiriko tenis elkartean jokatzea debekatua dutela-eta, beren lorategiko tenis-zelaira gonbidatzen dituzte Finzi-Continitarrek komunitateko kideak. Kontalaria eta Micòl adiskide min bihurtuko dira, amodio mindu eta mingarri bat ere sortuko da bietako batengan, baina lotsak, diferentzia sozialak ala patu historikoak ezinezkoa egingo dute harremana.
Dotorezia eta sentiberatasuna darizkion eleberri miresgarria dugu hau, betiko joandako garai baten malenkoniaz eta historiaren krudelak suntsitutako lagunenganako elegia-doinuz idatzia.

Finzi-Continitarrek, Ferrarako juduen arteko familia aberatsenak, halako lilura bat sortzen diote nobelako protagonista eta narratzaile gazteari: ez bakarrik haien etxe erraldoiagatik, bizimodu isolatuagatik, cultura zabalagatik, jarrera aristokratikoagatik; horrez gain, lagun egin nahi lituzke familiako seme-alabak: adinkide duen Alberto eta, batez ere, haren arreba Micòl, eder bezain urruna.
Mussolinik, Hitlerrengana hubiltzeko, Italiako juduen kontra ezarritako lege arrazialek sortuko dute ustekabeko aukera: hiriko tenis elkartean jokatzea debekatua dutela-eta, beren lorategiko tenis-zelaira gonbidatzen dituzte Finzi-Continitarrek komunitateko kideak. Kontalaria eta Micòl adiskide min bihurtuko dira, amodio mindu eta mingarri bat ere sortuko da bietako batengan, baina lotsak, diferentzia sozialak ala patu historikoak ezinezkoa egingo dute harremana.
Dotorezia eta sentiberatasuna darizkion eleberri miresgarria dugu hau, betiko joandako garai baten malenkoniaz eta historiaren krudelak suntsitutako lagunenganako elegia-doinuz idatzia.

"El lazo del péndulo" es una novela de aventura e intriga fantástica en la que el presente y el pasado se entremezclan. Acompañaremos al joven David es su periplo hasta la Gran Biblioteca, un templo de conocimiento venerado y bien custodiado al que, sin embargo, ocho años atrás, un sombrío desconocido tuvo acceso privilegiado... Bueno que sí, que hay magos, espadas, hechizos, bla, bla, bla... ¡Pero también salen peluches parlantes, chihuahuas antropomórficos pirados y algunos de los lugares más emblemáticos de Tenerife! Así que no, no es otra novela fantástica más.

"El lazo del péndulo" es una novela de aventura e intriga fantástica en la que el presente y el pasado se entremezclan. Acompañaremos al joven David es su periplo hasta la Gran Biblioteca, un templo de conocimiento venerado y bien custodiado al que, sin embargo, ocho años atrás, un sombrío desconocido tuvo acceso privilegiado... Bueno que sí, que hay magos, espadas, hechizos, bla, bla, bla... ¡Pero también salen peluches parlantes, chihuahuas antropomórficos pirados y algunos de los lugares más emblemáticos de Tenerife! Así que no, no es otra novela fantástica más.

Espectáculo poético-musical. Cómo construir con palabras un refugio en el desierto?

Poemas de Maje (voz y bajo) musicados por M'Arte (guitarra, voz y piano), Tomás (guitarra y piano), Txutxín (trompeta) y Zirze (bases).

Espectáculo poético-musical. Cómo construir con palabras un refugio en el desierto?

Poemas de Maje (voz y bajo) musicados por M'Arte (guitarra, voz y piano), Tomás (guitarra y piano), Txutxín (trompeta) y Zirze (bases).