26
Abril
Lunes
19:00
Carlos Guzmán Pérez «¿Por qué no te callas?»
El autor nos relata los más oscuros momentos que ha atravesado recientemente la monarquía, uno de los pilares fundamentales del régimen en España que en tantas ocasiones ha salvaguardado los intereses de la oligarquía. Desde la relación con la dictadura franquista hasta la enigmática huida a Emiratos Árabes Unidos de Juan Carlos I, pasando por momentos históricos como el cuasicolonial «¿por qué no te callas?» a Hugo Rafael Chávez Frías en la XVII Cumbre Iberoamericana que da título al libro. Una «bajada a los infiernos» que ha provocado momentos en los cuales el modelo de Estado, cuando no el régimen al completo, ha llegado a estar realmente cuestionado por amplios sectores populares.
Libro recomendado:
24
Noviembre
Miércoles
19:00
Rafa Rueda: Rueda
Rafa Rueda (Mungia, 1972) es un cantante y guitarrista vasco. También fue cantante de Broken Bihotz y Pi L.T.
Se dio a conocer como cantante y guitarrista del grupo PI L.T. en la década de 1990, sobre todo gracias a su exitoso tema Hil da jainkoa, pero en los últimos años, tras dejar a un lado la música metal, ha desarrollado una carrera en solitario ligada al pop-rock. Fue, precisamente, una pausa de PI L.T. la que le llevó a grabar su primer disco en solitario con la ayuda de otros tres músicos: el bajista David González, miembro de PI L.T. – ex-miembro de Berri txarrak -, el guitarrista Joakin G. Pikaza -formado en los grupos Ama say y Zein? – Y el batería Borja Barrueta. KEA (Metak) es un trabajo compuesto por diez canciones. Lejos de la experimentación sonora de los discos de PI L.T., Rueda se lanzó a desnudar las canciones en su primer disco en solitario con influencias de Jeff Buckley, Elvis Costello o The Beatles.
Tres años después llegó Saredun eskua (Gaztelupeko Hotsak, 2006), su segundo disco, pero antes coordinó el disco de homenaje al poeta Estepan Urkiaga Lauaxeta: Ehungarrenean hamaika-Lauaxeta 2005 (Gaztelupeko Hotsak, 2005). En el disco participaron varios cantantes y Rafa Rueda se encargó de la producción artística, además de crear y grabar la canción Kanta ariña. Grabó Saredun Eskua con los músicos de aquel disco -David González, Rufo Urbina y Mikel Azpiroz (Lau Behi, Elkano Browning Cream) – Y recurrió a varios amigos para los textos: los escritores Gotzon Barandiaran, Jon Benito, Kirmen Uribe y Edorta Jiménez, el bertsolari Unai Iturriaga…
Ese mismo año regresó al estudio Katarain de Azkarate (Navarra) para grabar el disco Hauxe (Gaztelupeko Hotsak), compartido con Txuma Murugarren y Petti. Cada uno grabó dos canciones. De sus manos salieron Hodeietan y la adaptación de la popular Boga Boga.
Con su tercer disco Rueda tomó el camino de la autoproducción. El disco Zuhaitz okerretan gora noa (2008) fue grabado con músicos estadounidenses gracias a la amistad entre el técnico de sonido Jonan Ordorika y el bajista Fernando Saunders. Además del músico de Lou Reeden, contó con la violonchelista Jane Scarpantoni (con Lou Reed, Bruce Springsteen, Sheryl Crow, Patti Smith, etc.), el batería J. T. Lewis (Marianne Faithfull, Living Colour, Herbie Hancock, Lou Reed…). En el disco también participó el guitarrista navarro Joseba Irazoki (Atom Rhumba, Petti…). Entre las diez canciones del disco se encuentra una versión del tema Paris 1919 del galés John Cale (The Velvet Underground).
Enaren Geometria (2011) fue la cuarta entrega en solitario de Rueda. Era un disco sobre el cambio constante, según explicó el propio Rueda en la presentación, y fue él mismo el autor de las letras del disco. Como viene siendo habitual, grabó con Jonan Ordorika en Azkarate, pero reformó el grupo de músicos: Txus Aranburu y Arkaitz Miner (Tapia y Leturia, Ruper Ordorika…), Iban Urizar (Amorante, Andrakan, Cafe Teatro…) Joseba Irazoki y Xanpe (Pi L.T:). Al igual que en su anterior trabajo, Rueda recurrió a la autoedición para publicar el disco, pero en este caso sólo lo puso a la venta en su web y en los conciertos. Ez al dakizu fue el single extraido del disco.
En 2017 presentó el disco Hiri kristalezkoa (Elkar 2017), un trabajo conceptual sobre la ciudad compuesto por diez canciones. Las canciones fueron escritas por varios escritores: Harkaitz Cano, Unai Iturriaga, Gotzon Barandiaran, Miren Amuriza y Leire Bilbao. En el disco contó con el trabajo de los músicos Jaime Nieto, Txus Aranburu y Ander Zulaika y fue grabado en el estudio Elkar con la producción de Jon Aguirrezabalaga.
De 2020 es su último proyecto “Rueda” (zart), que a partir de ahora se convertirá en su marca artística. El trabajo está compuesto por 8 temas cimentados sobre guitarra, voz y electrónica. Los textos corren a cargo de Joseba Sarrionandia, Elena Olave, Iñigo Astiz, Mari Luz Esteban, Audre Lorde, Inge Müller, Josu Goikoetxea y el mismo Rueda, y ha contado con la colaboración del coro “Euskeria” de la Sociedad Coral de Bilbao así como con la producción de Jon Aguirrezabalaga.
También ha participado en varios espectáculos en los que confluían poesía y música. En 2003 creó el espectáculo Zaharregia, txikiegia agian junto a Kirmen Uribe, Mikel Urdangarin, Bingen Mendizabal (Nahiko, Hertzainak) y el dibujante Mikel Valverde. Diez años después, el grupo se reagrupa para crear y poner en escena Jainko Txiki eta Jostalari Hura. En 2010 Rueda y el escritor Edorta Jimenez pusieron en marcha el espectáculo Haragizkoa. Rueda interpretó poemas de Omar Navarro -heterónimo con el que Jiménez firma obras de poesía- del libro Haragizko Amoreak (Susa), publicado el mismo año, y con la ayuda del bajista Jaime Nieto y el fotógrafo Joseba Barrenetxea. Posteriormente, la colaboración se plasmó en un disco
Además, Rueda ha participado en Gabrielen Lekua (2013). Este espectáculo fue creado en homenaje a Gabriel Aresti y conjuntaba música, bersolarismo, teatro y poesía con la participación de Andoni Egaña, Alain Urrutia, Iaraia Elias, Ainhoa Alberdi, Oier Guillán y el propio Rueda.
De 2017 es también Hariak, otro espectáculo basado en el libro homónimo de Yoseba Peña, junto a la actriz Iraia Elias y la bertsolari Nahikari Gabilondo.
Como productor ha trabajado con cantantes y grupos como Petti, Txuma Murugarren, Anje Duhalde, Jon Enbeita o Kokein.
También ha realizado obras teatrales como la opereta popular Lauaxeta (Maskarada, 2005), Otehitzari biriraka -junto a Mikel Urdangarin y Bingen Mendizabal- (Kukai-Tanttaka, 2006), Ohean (Maskarada, 2008) y Antártikako Lorea (Erre Produkzioak, 2010). Asimismo, en el marco de la celebración del 75 aniversario del bombardeo de Gernika, Rueda se encargó de la parte musical del espectáculo hemen gaude. En 2017 compuso la música de Lua Kastore (colectivo Ma) en colaboración con Aritz Aranburu y en 2021 creo la banda sonora del podcast de ficción Artxipielagoa (Ulu media), también en colaboración con Aritz Aranburu.
Actualmente es miembro del colectivo de creadores ZART junto a Harkaitz Cano, Elizabeth Macklin, Alain Urrutia, Oier Aranzabal y Mikel Urdangarin.
24
Noviembre
Miércoles
19:00
Rafa Rueda: Rueda
Rafa Rueda (Mungia, 1972) euskal abeslari eta gitarrajole bizkaitarra da, pop–rock arlokoa. Halaber, Broken Bihotz eta Pi L.T. taldeetako abeslaria izan zen eta 2015etik aurrera Zarauzko Lou Topet taldeko gitarrista ere bada.
Rafa Rueda Pi.L.T. taldeko abeslari eta gitarrajole gisa eman zen ezagutzera 1990eko hamarkadan, batez ere Hil da jainkoa kantu arrakastatsuari esker, baina azken urteotan metal musika baztertu eta pop-rockarekin lotutako bakarkako ibilbidea garatu du. Hain zuzen, Pi.L.T.-en etenaldi bat aprobetxatu zuen bere bakarkako lehen diskoa grabatzeko, beste hiru musikariren laguntzarekin: David Gonzalez baxu jotzaile eta Pi.L.T.-eko taldekidea – Berri Txarraken ibilitakoa-, Joakin G. Pikaza gitarrista –Ama Say eta Zein? taldeetan aritutakoa- eta Borja Barrueta bateria jotzailea. Kea (Metak) izenburua jarri zion hamar kantuz osaturiko lanari. Pi.L.T.-en diskoen soinu esperimentaziotik urruti, kantuak biluztera jo zuen Ruedak bakarkako lehen diskoan. Jeff Buckley, Elvis Costello edota The Beatlesen eragina jaso zuen Ruedak kantu haietan.
Hiru urte geroago heldu zen Saredun eskua (Gaztelupeko Hotsak, 2006), bere bigarren diskoa, baina horren aurretik Estepan Urkiaga Lauaxeta poetaren omenezko diskoa koordinatu zuen: Ehungarrenean hamaika. Lauaxeta 2005 (Gaztelupeko Hotsak, 2005). Hainbat kantarik parte hartu zuten diskoan, eta Rafa Rueda ekoizpen artistikoaz arduratu zen, Kanta ariña abestia sortu eta grabatzeaz gain. Disko hartako musikariekin grabatu zuen Saredun eskua –David Gonzalez, Rufo Urbina eta Mikel Azpiroz (Lau Behi, Elkano Browning Cream)- eta zenbait lagunengana jo zuen hitzak osatzeko: Gotzon Barandiaran, Jon Benito, Kirmen Uribe eta Edorta Jimenez idazleak, Unai Iturriaga bertsolaria…
Urte berean Azkarateko (Nafarroa) Katarain estudiora itzuli zen Rueda, Txuma Murugarren eta Petti kantariekin batera partekatutako Hauxe diskoa (Gaztelupeko Hotsak) grabatzeko. Bakoitzak bina abesti grabatu zituen. Ruedarenak: Hodeietan eta Boga boga herrikoiaren moldaketa.
Hirugarren diskoarekin autoekoizpenaren bidea hartu zuen Ruedak. Zuhaitz okerretan gora noa (2008) AEBetako musikariekin grabatu zuen, Jonan Ordorika soinu teknikariaren eta Fernando Saunders baxu jotzailearen arteko adiskidetasunaren ondorioz. Lou Reeden taldeko musikariaz gain, Jane Scarpantoni biolontxelo jotzailea (Lou Reed, Bruce Springsteen, Sheryl Crow, Patti Smith eta beste hainbatekin aritutakoa), J. T. Lewis bateria jotzailea (Marianne Faithfull, Living Colour, Herbie Hancock, Lou Reed…) eta Zeljko McMullen soinu artista izan zituen ondoan Ruedak. Baita Joseba Irazoki gitarrista nafarra ere (Atom Rhumba, Petti…). Loturak kantua aukeratu zuten singlea izateko eta Mikel Clementek zuzendu zuen bideoklipa. Diskoko hamar kantuen artean John Cale galestarraren (The Velvet Underground) Paris 1919 kantuaren bertsio bat dago.
Enaren geometria (2011) izan zen Ruedaren bakarkako laugarren eta. Etengabe aldatzen ibiltzearen kontzepuaren inguruko diskoa zen, Ruedak berak aurkezpenean azaldu zuenez. Ohi bezala, Jonan Ordorikarekin grabatu zuen Azkaraten, baina musikari taldea eraberritu zuen: Txus Aranburu eta Arkaitz Miner (Tapia eta Leturia, Ruper Ordorika…), Iban Urizar (Amorante, Andrakan, Cafe Teatro…), Jaime Nieto, eta PI.L.T.-en taldekide izandako Jose Manuel Sampedro Xanpe. Aurrekoa bezala, autoediziora jo zuen Ruedak diskoa argitaratzeko, baina kasu honetan bere webgunean eta kontzertuetan bakarrik jarri zuen salgai. Ez al dakizu izan zen diskotik ateratako singlea.
2017an Hiri kristalezkoa diska aurkeztu zuen, hamar kantuz osatutako hiriaren inguruko lan kontzeptuala. Abestiak hainbat idazlek idatzi zituzten: Harkaitz Cano, Unai Iturriaga, Gotzon Barandiaran, Miren Amuriza eta Leire Bilbao tartean. Abestietako bateko letra berea da, ordea. Diskoan Jaime Nieto, Txus Aranburu eta Ander Zulaika musikarien lanarekin kontatu zuen eta Elkar estudioan grabatu zuen Jon Aguirrezabalagaren ekoizpenarekin.
2020koa du “RUEDA” ( ZART) bere azken proiektua, hemendik aurrera bere marka bihurtuko dena. Gitarra, ahotsa eta elektronika oinarri duten 8 kantuz osatua, Joseba Sarrionandia, Elena Olave, Iñigo Astiz, Mari Luz Esteban, Audre Lorde, Inge Müller eta Josu Goikoetxearen poemak kantu bihurtu ditu Bilboko Koral Elkartearen “Euskeria” abesbatzaren kolaborazioarekin eta berriz ere Jon Aguirrezabalaga ekoizle.
Bakarlari moduan grabatutako diskoekin tartekatzuz, poesia eta musika ustartu duten hainbat ikuskizunetan hartu du parte. 2003. urtean Zaharregia, txikiegia agian ikuskizuna sortu zuen Kirmen Uribe, Mikel Urdangarin, Bingen Mendizabal (Nahiko, Hertzainak) eta Mikel Valverde marrazkilariarekin batera. Hamar urte geroago, taldea berriz elkartu zen Jainko txiki eta jostalari hura sortzeko eta taularatzeko. 2010. urtean Haragizkoa ikuskizuna martxan jarri zuten Ruedak eta Edorta Jimenez idazleak. Omar Nabarrok -Jimenezek poesia lanak sinatzeko erabiltzen duen heteronimoa- urte berean kaleratutako Haragizko amoreak (Susa) liburuko poemak musikatu zituen Ruedak, eta Jaime Nieto baxu jotzailearen eta Joseba Barrenetxea argazkilariaren laguntzaz ikuskizuna osatu zuten. Ondoren, disko batean jaso zuten elkarlana
Horrez gain, Gabrielen lekua sentikarian (2013) parte hartu du Ruedak. Musika, bertsoa, antzerkia eta poesia biltzen ditu Gabriel Arestiren omenez sortutako ikuskizun honek, eta Ruedaz gain, Andoni Egañak, Alain Urrutiak, Iraia Eliasek, Ainhoa Alberdik eta Oier Guillanek hartzen dute parte.
2017koa du ere HARIAK sentikaria, Yoseba Peña idazlearen izen bereko liburuan oinarritua eta Iraia Elias aktorea eta Nahikari Gabilondo bertsolariarekin batera taularatua.
Ekoizle gisa, Petti, Txuma Murugarren, Anje Duhalde, Jon Enbeita edo Kokein bezalako taldeekin lan egin izan du.
Antzerkirako musika lanak ere egin ditu: Lauaxeta herri opereta (Maskarada, 2005), Otehitzari biraka -Mikel Urdangarin eta Bingen Mendizabalekin batera- (Kukai–Tanttaka, 2006), Ohean (Maskarada, 2008) eta Antartikako lorea (Erre produkzioak, 2010). Halaber, Gernikako bonbardaketaren 75. urtemugako ospakizunen barruan, Hemen gaude ikuskizunaren alderdi musikalaz arduratu zen Rueda. 2017an Lua Kastore (Ma kolektiboa) antzerki eta dantza garaikidea uztartzen zuen obraren musika konposatu zuen Aritz Aranbururekin elkarlanean. 2021 Artxipielagoa ( Ulu media) fikziozko podcast-aren soinu banda sortu du ere Aritz Aranbururekin elkarlanean baita.
Egun, ZART sortzaileen plataformaren kidea da Harkaitz Cano, Elizabeth Macklin, Alain Urrutia eta Mikel Urdangarinekin batera.
24
Junio
Jueves
19:00
Cristina Lizarraga «Quítame la culpa»
Cristina Lizarraga, cantante del grupo de música Belako, firma este fanzine. Un recopilatorio de testimonios de mujeres que narran en primera persona experiencias de manipulación y maltrato psicológico dentro de la pareja. Ilustrado con memes de Culomala y diseñado por Haizea Ogueta, el prólogo lo firma Irantzu Varela y está editado por Pikara Magazine.
Libro recomendado:
24
Junio
Jueves
19:00
Cristina Lizarraga «Quítame la culpa»
Cristina Lizarraga, cantante del grupo de música Belako, firma este fanzine. Un recopilatorio de testimonios de mujeres que narran en primera persona experiencias de manipulación y maltrato psicológico dentro de la pareja. Ilustrado con memes de Culomala y diseñado por Haizea Ogueta, el prólogo lo firma Irantzu Varela y está editado por Pikara Magazine.
Libro recomendado:
04
Mayo
Martes
19:00
Armiarma: 20 urte literatura saretzen
"Susa literatura argitaletxeak Literatur Emailuak izeneko albistari digitala abiatu zuen 2002ko urtarrilean. Astero ale berri bat argitaratuz, 1.000. zenbakira iritsiko dira laster, apirilaren 22an.
Literaturari buruzko notiziak, testuak eta agenda eskaintzen ditu ostegunero. Harpidetuek posta elektronikoz jasotzen dute. Eta blog forma ere hartuta dauka 2006az gero, argitara emandako albiste guztien bildumarekin eta bilatzaile azkar batekin.
Literatur Emailuak sortu ziren Armiarma webguneko argitalpenen eta Susaren jardunaren berri emateko, alde batetik, eta euskal literaturaren une bereziak eta historikoak gogoratzeko, beste alde batetik.
Buletin elektronikoaren egileak Leire Lopez, Mikel Elorza eta Patxi Gaztelumendi dira gaur egun.
«Lagunei posta elektronikoz mezu eta jakingarri ugari bidaltzeko ohitura neukan mende hasiera hartan», azaldu du Gaztelumendik; «kaikunews deitzen zien Jose Luis Otamendi idazleak txantxetan. Ordurako, Literatur Aldizkarien Gordailurako ale batzuk digitalizatzen aritua nintzen, eta Armiarma webgunearen sorrera hurretik bizi izan nuen 2001eko martxoan. Hortaz, albistari digital bat abia nezan proposatu zidan Josu Landak. Literaturari buruzko mezuak bidaltzen hasi ginen lagunen posta elektronikoetara; ez eskuz, ez banan-banan, motor baten bidez baizik. Garai hartan ez genekien zer zen spam edo zer zen newsletter bat. Geure kabuz asmatu genuen guretzako moduko komunikazio tresna hura». Harpidedunak batu arau, komunitate txiki bat sortu zen. Eta zenbat eta literatur eduki gehiago digitalizatu eta sarean eskaini, orduan eta funtzio komunikatibo garrantzitsuagoa hartu zuen buletinak.
Albisteak beti oso laburrak izango zirenez, kolpe batean irakurtzeko modukoak, email ordez Emailu hitza asmatu zuten, Gabriel Arestiren «poesia mailu bat da» esaerari keinu eginda.
Asteroko literatur agenda osatzen hasi ziren, eta, ondorioz, beste agente batzuen berri ematen ere aritu dira harrezkero: argitaletxeen argitalpenak, idazleen hitzaldiak eta errezitaldiak, liburu aurkezpenak, literatur jaialdiak, azokak, irakurle taldeak... Literaturaren eta ekitaldien promozio bide bat dira Literatur Emailuak.
«Literaturaren sarea asmatzen hasi ginen. Ohitu egin ginen corpus digitalizatuak sailkatzen, ordenatzen, lantzen, argitaratzen. Dinamika berezi bat sortu zuen horrek», gogoratzen da Gaztelumendi; «esate baterako, Palestinan gertakari lazgarriak gertatzen ari zirelako, Imanol Muruaren Palestina zauritua kronika liburua eskaini genuen osorik sarean. Eta horrenbestez, handik gutxira, astero liburu bat eskaintzera behartu genuen geure burua».
Tresna daukanak baliabideak ditu, eta tresnak berak, aldi berean, elikatzea eskatzen du. «Bestelako jokaera bat ekarri zuen gure artera: Susak bere webgunean liburuak osorik normaltasunez ematea, idazleek sareko argitalpenen aurrean mesfidantza gainditzea». Sareak ematen dituen aukerez ohartzen hasi ziren. «Irakurleek munduko edozein tokitatik irakurtzen ahal zuten. Armiarma-ren eta Susaren liburutegiak zabalik zeuden eguneko 24 orduetan. Liburutegi publikoa baino publikoagoa izaten hasi ginen».
Liburuak sareratu, aldizkariak digitalizatu, audioak grabatu, itzulpenak egin, literatur kritikak bildu..., argitaratzeko beste molde bat bilakatu ziren Armiarma ataria eta Literatur Emailuak. «Merkatuaren martxak ez du posible egiten gure literatura osoaren euskarri fisikoa edukitzea, adibidez, liburu denda batean. Baina sarean posible da liburu guztiak bizirik eta zabalik edukitzea ordu oroz, munduko edozein euskaldunentzat».
Tresna propioak prestatu eta garatu dituztelako egin ahal izan dituzte mila buletin, astero bat, hutsik gabe. «Emailuak bidali izan ditut kaletik, menditik, itsasontzitik, aireportutik, toki guztietatik. Deszentralizatua delako izan da etenik gabekoa. Eta batez ere motibazio ezberdinak dituzten kolaboratzaileak saretu ditugulako. Mila egin ditugu eta beste mila egiteko prest ditugu tresnak eta edukiak»."
Gorka Arrese BERRIAn
04
Mayo
Martes
19:00
Armiarma: 20 urte literatura saretzen
"Susa literatura argitaletxeak Literatur Emailuak izeneko albistari digitala abiatu zuen 2002ko urtarrilean. Astero ale berri bat argitaratuz, 1.000. zenbakira iritsiko dira laster, apirilaren 22an.
Literaturari buruzko notiziak, testuak eta agenda eskaintzen ditu ostegunero. Harpidetuek posta elektronikoz jasotzen dute. Eta blog forma ere hartuta dauka 2006az gero, argitara emandako albiste guztien bildumarekin eta bilatzaile azkar batekin.
Literatur Emailuak sortu ziren Armiarma webguneko argitalpenen eta Susaren jardunaren berri emateko, alde batetik, eta euskal literaturaren une bereziak eta historikoak gogoratzeko, beste alde batetik.
Buletin elektronikoaren egileak Leire Lopez, Mikel Elorza eta Patxi Gaztelumendi dira gaur egun.
«Lagunei posta elektronikoz mezu eta jakingarri ugari bidaltzeko ohitura neukan mende hasiera hartan», azaldu du Gaztelumendik; «kaikunews deitzen zien Jose Luis Otamendi idazleak txantxetan. Ordurako, Literatur Aldizkarien Gordailurako ale batzuk digitalizatzen aritua nintzen, eta Armiarma webgunearen sorrera hurretik bizi izan nuen 2001eko martxoan. Hortaz, albistari digital bat abia nezan proposatu zidan Josu Landak. Literaturari buruzko mezuak bidaltzen hasi ginen lagunen posta elektronikoetara; ez eskuz, ez banan-banan, motor baten bidez baizik. Garai hartan ez genekien zer zen spam edo zer zen newsletter bat. Geure kabuz asmatu genuen guretzako moduko komunikazio tresna hura». Harpidedunak batu arau, komunitate txiki bat sortu zen. Eta zenbat eta literatur eduki gehiago digitalizatu eta sarean eskaini, orduan eta funtzio komunikatibo garrantzitsuagoa hartu zuen buletinak.
Albisteak beti oso laburrak izango zirenez, kolpe batean irakurtzeko modukoak, email ordez Emailu hitza asmatu zuten, Gabriel Arestiren «poesia mailu bat da» esaerari keinu eginda.
Asteroko literatur agenda osatzen hasi ziren, eta, ondorioz, beste agente batzuen berri ematen ere aritu dira harrezkero: argitaletxeen argitalpenak, idazleen hitzaldiak eta errezitaldiak, liburu aurkezpenak, literatur jaialdiak, azokak, irakurle taldeak... Literaturaren eta ekitaldien promozio bide bat dira Literatur Emailuak.
«Literaturaren sarea asmatzen hasi ginen. Ohitu egin ginen corpus digitalizatuak sailkatzen, ordenatzen, lantzen, argitaratzen. Dinamika berezi bat sortu zuen horrek», gogoratzen da Gaztelumendi; «esate baterako, Palestinan gertakari lazgarriak gertatzen ari zirelako, Imanol Muruaren Palestina zauritua kronika liburua eskaini genuen osorik sarean. Eta horrenbestez, handik gutxira, astero liburu bat eskaintzera behartu genuen geure burua».
Tresna daukanak baliabideak ditu, eta tresnak berak, aldi berean, elikatzea eskatzen du. «Bestelako jokaera bat ekarri zuen gure artera: Susak bere webgunean liburuak osorik normaltasunez ematea, idazleek sareko argitalpenen aurrean mesfidantza gainditzea». Sareak ematen dituen aukerez ohartzen hasi ziren. «Irakurleek munduko edozein tokitatik irakurtzen ahal zuten. Armiarma-ren eta Susaren liburutegiak zabalik zeuden eguneko 24 orduetan. Liburutegi publikoa baino publikoagoa izaten hasi ginen».
Liburuak sareratu, aldizkariak digitalizatu, audioak grabatu, itzulpenak egin, literatur kritikak bildu..., argitaratzeko beste molde bat bilakatu ziren Armiarma ataria eta Literatur Emailuak. «Merkatuaren martxak ez du posible egiten gure literatura osoaren euskarri fisikoa edukitzea, adibidez, liburu denda batean. Baina sarean posible da liburu guztiak bizirik eta zabalik edukitzea ordu oroz, munduko edozein euskaldunentzat».
Tresna propioak prestatu eta garatu dituztelako egin ahal izan dituzte mila buletin, astero bat, hutsik gabe. «Emailuak bidali izan ditut kaletik, menditik, itsasontzitik, aireportutik, toki guztietatik. Deszentralizatua delako izan da etenik gabekoa. Eta batez ere motibazio ezberdinak dituzten kolaboratzaileak saretu ditugulako. Mila egin ditugu eta beste mila egiteko prest ditugu tresnak eta edukiak»."
Gorka Arrese BERRIAn
06
Mayo
Jueves
19:00
Santiago Martínez-Magdalena «Paciencias miscegenágogicas del funcionario económetra Badà»
Paciencias miscegenagógicas del funcionario económetra Badà no es una novela, sino un ensayo. Una miniatura bélica que como un juego moral se entretiene con el lector, la lectora, le interlectore (ese erótico artefacto sumativo que se desdobla) de semejante libro en llamas.
El lector, la lectora, les interlectores de Badá Biar, anidarán en su cuerpo corrupto por esta muerte del personaje en la lectura, como los insectos de Leopoldo María Panero, Alain Resnais, Jacques Derrida y Augusto Roa Bastos. Tiene que ver, por tanto, con la descomposición del cuerpo de un funcionario en el que anidan les interlectores como insectos: una metáfora tomada no solo de Panero, Leopoldo María, sino de la insinuación de Alain Resnais en su ensayo cinematográfico sobre la Biblioteca Nacional de París Toute la mémoire du monde (1956).
De hecho, nuestro Funcionario ecónomo practica sus suertes del oficio en la gobernación de los desempleados, las, les, en una España en la que recibe paternalmente a sus pobres de la cola del INEM, dictando clases de emprendimiento y dispensando las escuálidas riquezas de los desechos de cocina de un Corte Inglés endeudado.
Este furibundo ensayo se alimenta de las mejores tradiciones filosóficas de la Teoría crítica, la Literatura, el cine expresionista y el arte del absurdo, en torno al recurrente tema sociológico del funcionariado, la burocracia y el Estado: entre otros, sigue los espacios abiertos por Kracauer, los hermanos Weber, W. Benjamin, Canetti o Kafka; y la escrituración cadavérica neobarroca.
El trabajo se aventura desquiciando el clásico tratamiento sociológico de la carrera funcionarial desde unos márgenes de quien no es ni puede ni debe ser un funcionario (de carrera) en la España del precariado. Este tipo es Badà. El postulante al oficio de administrador, administrado primero como parte socializante de una filiación de ventajas, se alza aquí como un pequeño gran personaje, iluso, que cae en la desgracia de su grandilocuencia buscando por mandato a su población administrada, declarada como huida, en las letrinas. La Economía, de la que presume como funcionario económetra (si esto pudiera ser), se come, literalmente, su práctica y cerebro de buen gobierno, devorándolo como a un número contable. Asistimos al fascismo estadístico o al estadígrafo fascista. Badà quiere ser funcionario, económetra además. Casi una imposibilidad de lo primero dado que inicia, pero que jamás llega.
Badá Biar, emprende una carrera sin fin hasta descubrirse en quienes administra como expuesto en su catafalco-buró, preparado en el sudario de la Resurrección, presto para el Juicio y coro de los esclavos memoriados según el evangeliario postapocalíptico de Giovanni Papini.
Libro recomendado:
06
Mayo
Jueves
19:00
Santiago Martínez-Magdalena «Paciencias miscegenágogicas del funcionario económetra Badà»
Paciencias miscegenagógicas del funcionario económetra Badà no es una novela, sino un ensayo. Una miniatura bélica que como un juego moral se entretiene con el lector, la lectora, le interlectore (ese erótico artefacto sumativo que se desdobla) de semejante libro en llamas.
El lector, la lectora, les interlectores de Badá Biar, anidarán en su cuerpo corrupto por esta muerte del personaje en la lectura, como los insectos de Leopoldo María Panero, Alain Resnais, Jacques Derrida y Augusto Roa Bastos. Tiene que ver, por tanto, con la descomposición del cuerpo de un funcionario en el que anidan les interlectores como insectos: una metáfora tomada no solo de Panero, Leopoldo María, sino de la insinuación de Alain Resnais en su ensayo cinematográfico sobre la Biblioteca Nacional de París Toute la mémoire du monde (1956).
De hecho, nuestro Funcionario ecónomo practica sus suertes del oficio en la gobernación de los desempleados, las, les, en una España en la que recibe paternalmente a sus pobres de la cola del INEM, dictando clases de emprendimiento y dispensando las escuálidas riquezas de los desechos de cocina de un Corte Inglés endeudado.
Este furibundo ensayo se alimenta de las mejores tradiciones filosóficas de la Teoría crítica, la Literatura, el cine expresionista y el arte del absurdo, en torno al recurrente tema sociológico del funcionariado, la burocracia y el Estado: entre otros, sigue los espacios abiertos por Kracauer, los hermanos Weber, W. Benjamin, Canetti o Kafka; y la escrituración cadavérica neobarroca.
El trabajo se aventura desquiciando el clásico tratamiento sociológico de la carrera funcionarial desde unos márgenes de quien no es ni puede ni debe ser un funcionario (de carrera) en la España del precariado. Este tipo es Badà. El postulante al oficio de administrador, administrado primero como parte socializante de una filiación de ventajas, se alza aquí como un pequeño gran personaje, iluso, que cae en la desgracia de su grandilocuencia buscando por mandato a su población administrada, declarada como huida, en las letrinas. La Economía, de la que presume como funcionario económetra (si esto pudiera ser), se come, literalmente, su práctica y cerebro de buen gobierno, devorándolo como a un número contable. Asistimos al fascismo estadístico o al estadígrafo fascista. Badà quiere ser funcionario, económetra además. Casi una imposibilidad de lo primero dado que inicia, pero que jamás llega.
Badá Biar, emprende una carrera sin fin hasta descubrirse en quienes administra como expuesto en su catafalco-buró, preparado en el sudario de la Resurrección, presto para el Juicio y coro de los esclavos memoriados según el evangeliario postapocalíptico de Giovanni Papini.
Libro recomendado:
19
Abril
Lunes
19:00
Irati Goikoetxea «Herriak ez du barkatuko»
ETAk aita hil zion Oihanari duela hogeita bi urte, berak hemeretzi zeuzkala. Zauria bizirik du oraindik, baina ez du horretaz inorekin hitz egiten; bere seme-alabei ere ez die ezer argirik kontatu, nahiz eta barruan sumatu on egingo liekeela denei. Ezustean, biktima ezberdinen lekukotasunak jasotzen dabilen antropologo baten deia jasoko du, ea berarekin bildu nahi duen.
Gai minbera bat sentiberatasunez landu du Irati Goikoetxeak bere lehenengo eleberri honetan, aldarri ozenen ordez enpatia ahalegin bat eginez, delikadeziaz eta emozioz. Hitzen ukenduak ere balio duelako oinaze zaharrak leuntzeko, edertasunak ere lagundu dezakeelako pertsonak –eta herriak– hobeak egiten.





